Mutsuz musun? O halde oku, oku ki daha fazla mutsuz ol, mutsuz ol ki anla, anla ki mutluluğu mutsuzlukla kovalama.. Birkaç yıldır bir mail dolaşıyor sanal dünyada, benim de mail kutuma birkaç kez uğramıştır ki ilk tecrübemden sonra her defasında ilk karenin ardından kapatmak zorunda kalmışımdır çaresizliğimden. Anlayamamışımdır insanlar neden başkalarının mutsuzluklarını görünce mutlu olmaları gerektiğini anlarlar. Mutluluğun ölçütü başkalarının mutsuzluğu mu olmalıdır. Anlamadım kardeşlerim, utanılacak o fotoğraflara bakıp mutlu olmanız gerektiği sonucunu nasıl çıkarıyorsunuz?
Her karede kemik ve deriden ibaret Afrikalı kardeşlerim, gözlerinin çapağından sineklerin medet umduğu. Çırılçıplak, aç, susuz, yoksul. Mutsuz musun? Canın mı sıkılıyor? Okula gitmek istemiyor musun? gibi sorulara Afrikalı kardeşlerimin fotoğraflarıyla yanıt veren o mail utandırıyor beni. Sizi utandırmıyor mu kardeşlerim. Önce beyazların balık istifi gemilerle “medeniyet”e getirip köle yaptıkları, sonra topraklarına, kaynaklarına, madenlerine, emeklerine el koydukları, kabileleri türlü oyunlarla birbirilerine öldürttükleri siyah kardeşlerimin kaderi mi sandınız o görüntüleri? Sizin hiç suçunuz yok mu? Susmak da ortak olmaktı hani.. Yapmayın kardeşlerim sorgulamayı öğrenin şükretmeyi değil. Onlar bu kadar mutsuzken mutlu olabiliyorsanız size kardeşim diyemeyeceğim. Bir daha göndermeyin bana o maillerden kardeşlerim, utanıyorum, bakamıyorum, çaresizliğime yanıyorum..
“Kardeşlerim bakmayın sarı saçlı olduğuma
ben Asyalıyım
bakmayın mavi gözlü olduğuma
ben Afrikalıyım…” Nazım Hikmet, Moskova
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder